Defne Ağacının Altı

Harry okul arazisinde en sevdiği yere gitmek için koşar adımlarla ilerledi. Defne ağacına vardığında nefesinin kesildiğini fark etti. Çok hızlı yürümüştü. Ağaçta okulun çok uzağındaydı. Olduğu yere yığıldı. Defne ağacına sırtını dayayıp oturdu. Göl burdan çok güzel ve berrak gözüküyordu.

" İyiyim,Canım Ya sen? Derste olduğunu sanıyordum. " dedi yüzüne gülümseyerek. Ginny 'in elini tutarak yanına oturmasını sağladı.

Harry Ginny'in konuşması karşısında gülümsedi.

" Kim bilir ne içindir. Olsun ama iyi ki göndermiş yoksa seni göremeyecektim" dedi Kızın ellerini iki avucunun arasına alarak tutmaya başladı. Ginny mi bu kadar sıcaktı yoksa kendine ateş mi basmıştı bilemiyordu. Yanaklarının kızardığını hissediyordu.

Ayağa kalkarak Ginny'nin yaptığa işe bakmaya başladı.

" Sormakta iyi yapmışsın" diye sırıttı. Sonra duyabilmesi için yüsek sesle konuşmaya başladı.

"Sen defne ağacının öyküsünü biliyormusun? " dedi.

" Antik yunan zamanından kalma bir efsane" dedi.

" Bir gün Apollon Thesesaliada denilen bir yerde , kıyıları ağaçlarla gölgelenen Peneus ırmağı kenarında, güzel , genç bir kız görür. Bu eşsiz güzelin adı Daphne ' dir. Artemis gibi o da lekesiz bir kız olarak kalmayı ant içmiştir. Ormanın derinliklerinde gezerek erkeklerin yaptığı tüm avcılık işlerinden çok hoşlanırmış. Uzun saçları omuzları üstünde dalgalanan güzel Daphne; erkeklerden iğrenir ve bir adamın karısı olarak yaşamayı aklına bile getirmezmiş.

İşte bu hoş kızızn güzel saçları ,alev saçan gözleri, endamı,Apollon'u kendine aşık ettirir. Bir gün ormanda karşılaşırlar. Apollon konuşmak ister. Apollon'u gören Daphne onu görür görmez arkasını dönüp koşmaya başlar. Fakat Apollon onun peşini bırakmaz. Arkasından da şöyle seslenir. " Daphne ,yalvarırım sana dur, benden sana zarar gelmez, beni peşinden koşturan yanlız sevgimdir. Bana insanların mazisini, halini istikballerini okuyan ve her şeyi bilen , herşeye hayat veren Tanrı Apollon derler" diye bitirir.

Fakat Daphne bu takipten korkarak uçuyormuş gibi koşuyor, bir yandan da dua ediyormuş.

' beni ört, beni sakla, beni kurtar ' diye haykırıyormuş. Apollon bu periyi yakalamak arzusundaymış. Daphne yorulmuş yavaşlamaya başlamış. Aniden durarak ayağıyla toprağı kazmaya başlamış ve şöyle bağırmış:

" Ey, Toprak ana, beni ört, beni sakla, beni kurtar." Bu yürekten kopan yalvarış biter bitmez o ağırlaşan uzuvlarının odunlaştığını hissetmiş. Kolları dallar halinde uzanmaya başlamış. Nazik ayakları kök olup derinlere dalmış. Başı ise büyük bir ağacın tepesi olmuş. Apollon bir kızı kucaklamak isterken defne ağacına sarılmış. Fakat ağaca sarılarak sert kabukların altında henüz ölmemiş olan Daphne 'nin kalbinin heyecanlı heyecanlı çarptığını duymuş. " Daphne, Bundan sonra sen Apollon'un kutsal ağacı olacaksın.Senin solmayan ve dökülmeyen yaprakların benim saçlarımın çelengi olacak ." demiş. Apollon bunları söyleyince Daphne de yavaşça dallarını sallayıp lütfuna teşekkür etmiş.


Sözlerini bitiren Harry Ginny'e

"Beğendin mi?" diye sordu.

" Ne demek hep böyle bir kız ,güzellik diyorsan eminim sen ondan daha güzelsiz. Erkeklerden iğrenen biri olmayı diyorsan iyi düşün derim. " dedi korkuyla yüzüne bakarak

[i]Ginny mutluydu hayır anlamıyorsun Harry iğrenmek değil ne bilim asilik!dedi gülerek neyse boşver aslında şunu götürsem iyi olacak dedi topladığı defne yapraklarını göstererek yoksa bir ceza daha alacağım![/i]

" Ahh bilmez miyim ,Asi kız olacak sonra peşinden koşturan biri değil mi? Hadi sen git cezaya kalma bende kütüphaneye gideceğim." dedi biraz bozulmuş bir şekilde.

Hey!dedi Ginny onu öperek...ama öyle biri değilim dimi...dedi...gülüsedi.bana da iksir kitabı alsana lazım olacak galıba kendiminkini kaybettım kütüphaneden odünç iste benim için verirler dedi ve onu tekrar öptükten sonra koşarak derse girdi..

" Değilsin " dedi Oda Ginny' i öperken. Arkasından

" Unutmazsam alırım " diye bağırdı kitap için, ama Ginny duymuşa benzemiyordu. Zaten çok uzaklaşmıştı. Oda elleri cebinde kütüphaneye doğru gitti.

Diane okulda çok sıkılmıştı. Duvarlar üstüne üstüne gelmişti. Oda çareyi göl kenarında bulmuştu. Yavaş yavaş indi. Güzel görkemli Defne ağacına sırtını dayadı. Burasını her zaman çok sevmişti. Seneler önce buraya ismini kazımıştı. Elini ağacın üstünde gezdirdi. ismini sonunda bulabilmişti. Ufak harflerle' Diane 'yazıyordu. Eski günler aklına gelince içi ürperdi. Tekrar sırtını ağaca dayayarak gölü seyretmeye başladı.

Wenda daha okulda yeni olduğu için pek fazla arkadaşı yoktu.Bunu düşündükçe üzülüyordu.Gün ağırmaya başlamıştı wenda camın kenarına oturmuş soğuktan buhulanmış olan camı silip günü ağırmasını seyretti .herşey çok güzeldi taki derse geç kadığını fark edene kadar.
Saati görünce şok oldu.Hızla giyindi masanın üzerinde duran kitaplarını kaptığı gibi sınıfına doğru koşturdu.
neyse ki zamanında sınıfa ulaşabildi.Hemen bir boş sıra bulup oturdu.Hemen yanında Hermione oturuyordu.Birbirlerine merhaba dediler ve hemen ardından biri Wenda'nın kafasına kağıttan top fırlattı içinde kirli kan yazıyordu.Wenda bu yazıyı görünce çok sinirlendi kağıdı avcunda buruşturarak herşeyin bir karşılığı vardır dedi....