Ölüm Yiyen Alımları

Ölüm Yiyen olmak isteyenler

Ad:
Soyad:

bunları doldursun!!!
Ölüm Yiyenleri Hermione Avril Granger seçecektir lütfen onun onayını bekleyin!!!

Ad:Serena Lydia
Soyad:Blair
Bina/meslek:Üç Süpürge Sahibi
Kısa rp


Serena uzun bir süre sonra yine burdaydı.Yine bu karargahta...Niye buraya gelmişti ki şimdi?Yıllar önce bırakmamış mıydı lanet atmayı hizmet etmeyi...Ama damarlarında dolaşan kan onun daha fazla iyilik yapmasını izin vermiyordu.Tekrar başa dönüyordu işte herşey.

Serena son kez derin bir nefes alarak görkemli binaya girdi.Uzun koridor boyunca başı dik ve cesaretli bir şekilde yürüdü.Ama koridorun sonundaki karargahın en görkemli kapısının önüne geldiğinde cesareti gittikçe azalmıştı.Kapının yanında duran ölüm yiyen bir süre onu süzdükten sonra

"Gir.Lord da seni bekliyordu."

Serena huzursuzca yerinde kıpırdandıktan sonra kafasını yavaşça sallayıp odaya girdi.Oda büyük ve binadan bile görkemli birşekilde döşenmişti.Serena nasıl olduysa tekrar yerine getirdiği cesaretiyle dimdik bir şekilde yürüdü.Odanın tam ortasında şuan ona arkası dönük adamın tam karşısında durdu.Ve bu oda daki son nefesini alarak hiç mola vermeden haftalardır hazırladığı konuşmaya başladı.

"Lordum ben yeniden size katılmak stiyorum.Biliyorum cezam ölüm olmalı.Ama ben...ben daha fazla o iyilik perilerinin arasında kalmaya dayanamadım.Ama neden gittiğimi sizde biliyorsunuz.Hep o...o pislik yüzünden"

Kahretsin!!Nerden çıktı şimdi bu laf bunu söylememesi gerekiyordu.Kahretsin kahretsin!!Serena nefesini tutarak ama hala dimdik durarark şimdi ona dönmüş adamın gözlerine baktı.Adamda aynısını yapıyordu.Dikkatle onu iinceliyordu.Şu ana kadar beynine girmeye çalışmamıştı Serena'nın.Heyret diye düşündü Serena.Yoksa gerçekten ona inanıyor muydu Lord'u?

"Ah Lydia...Buraya döneceğini biliyordum.Sen her zaman benim sadık Ölüm yiyenlerimden oldun.Belki gitmeseydin şuan Bellatrix'in yerinde bile olabilirdin.Ama sana son bir şans veriyorum.Eğer casusluk yaptığını duyarsam...Ama bu yaptığın cezasız kalmayacak tabi ki"

dedi bir kahkaha atarak.Ardından Serena şu ana kadar duyduğu en büyük acıyla karşılaştı...

Ad:Angel Cemre
Soyad:Kemer
Bina/Meslek:1.Sınıf Hufflepuff Öğrencisi
RP:


Angel,Diagon Yolu'nda yürüyordu.Okuldan kaçmıştı.''Şu okulda ne buluyorlar,anlamıyorum!Alt tarafı basit basit büyüler öğretiyorlar''diye düşündü Angel.Sıkılıyordu ve acıkmıştı.Birden aklına bir fikir geldi:Knocturn Yolu
Zekasına hayran kaldı.Hemen,kendi yaşındakilerin cisimlenmesine izin verilmediği halde,Knocturn Yolu'na cisimlendi.Yürüdü..Yürüdü..Nerdeydi bu Karanlık Sofra?Beş-on adım daha attıktan sonra,Karanlık Sofra'yı gördü.
İçeri girdi.İçerisi Ölüm Yiyenler'le doluydu.Gidip bir masaya oturdu ve cüppesinin başlığını indirdi.Yanına gelen kadına,''Ateş viskisi!''dedi.İki dakika sonra masada oturmuş,viskisini yudumluyordu.Bittikten sonra,kimseye görünmeden,Hogwarts Kapısı'ndan içeri girmiş ve yatakheye çıkmıştı.


OUT:Ya ben aslında Z.A.Y üyesiydim ama vazgeçtim Ölüm Yiyen olmak istiyorum.

Ad/Soyad:Drizzt DoUrden

Bina/Meslek:Slytherin[Mezun]/Profesör

Rp:

Saat geceyarısına varmak üzereydi.Etraf karanlık içinde çırpınıyordu.Bir yandan ay etrafa gülücükler saçıyor ama karşılığını göremiyordu. Aslında Londra bu kadar sessiz ve karanlık değildi. Ama şimdi herkes evine çekilmiş televizyon izliyordu. Evlerin ışıkları caddeyi loş bir ortama çeviriyordu...

Drizzt o gece uyuyamamıştı. Zaten bu genelde rastlanan bir durumdu. Müzik dinlemekten başı ağrır ve bu anca yalnız kalabildiğinde geçerdi.İşte yine kendini caddeye atmış bir serseri gibi etrafta dolanıyordu.En sevdiği parka gedli. Burası Drizzt'in yalnız kalabildiği sayılı ortamlardan biriydi.

Gökyüzü olduğundan gizemliydi.Yıldızlar sık sık sönüp tekrar aydınlanıyordu.Sanki bir kalp gibi.Gelip gitmeler...Evet yine geliyordu.Birden ellerini kafasına koydu.Sanki biri denizi yararak içine ses çıkaran yaratıklardan atıyordu.Bu gerçekten işkence gibiydi.Uzandığı yerden kalkıp oturdu.Gözleri dolmuştu.Bu çok ağrıtıcıydı.Gözlerini sildi ve bi banka uzandı..


Yarım saat sonra hafif bir rüzgar çıktı.Ürperme ile uyandı.Elini tekrar başına koydu.Geçmişti.Hiç bu kadar çabuk geçmezdi.Bu gün şanslı olduğunu kendi de fark etmişti zaten.Gülümsemeyle gökyüzüne geri döndü. Muhteşem bir manzaraydı ama yarım saat önce.Şimdi etrafı kara bulutlar kaplamıştı.Yağmur yağacak gibi değildi. Birden ayak sesleri duydu.

- Kim var orada?

Drizzt bi an tereddüt ederek.Elini asasına götürdü.Bu kişi bir Seherbaz olabilirdi.Karanlığa doğru ilerledi.O kişinin elinde bir asa vardı.Adam Drizzt'i görür görmez kaçmaya başladı.Çünkü Drizzt en tanınan Ölüm Yiyenlerdendi.Etraf boştu Drizzt büyü yapmakta sakınca görmedi. Adamın arkasından

- Sersemlet!

diye bağırdı.Adam büyü ne taraftan geliyo diye arkasına bakarken hala koşuyordu.Adam büyüye bakarken bir taşa takıldı ve düştü.Drizzt hemen

- Expelliarmus!

dedi ve adamın asası iki-üç metre uzağa uçtu.Adam sersemlemiş gibi görünüyordu.Çok şaşkındı.Drizzt'in bu büyüyü
yapmasındaki amaç adama acı çektirirken yüzünü görmek istemesiydi!!

- Occlumens.

diye mırıldandı.Artık adamın düşüncelerini okuyabiliyordu.

- Hahaha... Kaçmayı düşünme bile kaçamıyacaksın.Seni öldürüceğimi bliyorsun herhalde! Ama ilk önce işkence çekeceksin!!

dedi Drizzt.

- Crucio!

dedi ve adam işgence içinde kıvranmaya başladı...

olabilirsin:)

adı:bellatrix
soy adı:black
bina:slytherin

rp başlığı:

bella burgen&brukes'e gidiyordu yolda yürürken okuldaki bulanıklardan birisi ona çarptı.Bella iğrendiğini gösteren bir bakış attı ve omuzunu silmeye başladı

"özür dilerim" dedi bella cevap verdi " Benimle konuştu ne cürret" dedi kötü bakışlarla kız koşarak uzaklaştı çünkü bellanın ünü yayılmıştı acımasız biriydi kimseye acımazdı karanlık lord'un tarafına katılmak o kadar istiyordu ki ama onun nerede olduğunu bilemiyordu 'keşke nerede olduğunu bilsem' dedi büyük bir içtelikle burgen&brukes'te işi bittikten sonra evine cisimlendi ...

adı : Bellatrix

soyadı : Black

bina : Slytherin


rp başlığı : Bellatrix hızlı adımlarla karanlık sokakta ilerliyordu. Az önce işkence yaparak acı çektirdiği küçük muggle kızı düşünüyordu. Muggle ların hepsinden nefret ediyordu. Ve tesadüf budur ki 7-8 yaşlarında küçük muggle bir kıza rastlamıştı. Kız, kaybolmuş görünüyordu ve Bellatrix i görünce korkmuştu. Bellatrix ona kötü bir bakış fırlatmış ve kıza kaçmaya fırsat bırakmadan onu yakalayıp ıssız bir yere götürmüştü. Küçük kızın delicesine ağlayış ve çığlıklarına aldırmadan ona işkence yapmıştı. Kızın çığlıkları ona haz veriyor ve ona daha çok acı çektirmesini sağlıyordu.

Uzun süre, işkence yapıp, daha sonra öldürdüğü küçük kızı düşündü. Aklına geldikçe yüzü gülüyordu. Bir gün o saygıdeğer insan, Karanlık Lord un destekçilerine katılacağı günü hayal ediyordu. Bu kadar acımasız olmak ona zevk veriyordu. Yeterince yorgun olmasına aldırmadan yine hızlı adımlarla sokaktan uzaklaştı. Aslında evine cisimlenebilirdi ama biraz yürüyüp rahatlamak, sakince düşünmek istiyordu. Karanlık Lord aklına geldikçe onun destekçilerine daha çok katılmak istiyordu. Kafasındaki düşünceler onu çok mutlu ediyordu. Bunları düşünürken saatin geç olduğunu farketti. Eve gidip dinlenmek için arkasında yeşil bir ışık bırakarak cisimlendi.